Sorry, was even druk met leuke dingen! :D

Natuurlijk heb ik me begin September voorgenomen om ècht iedere week wat te schrijven, maar het is niet echt verrassend dat ik dat precies drie weken heb volgehouden. Ik heb namelijk inmiddels bijna net zulke onvoorspelbare, drukke daagjes hier als dat ik in Wageningen had. Geeft wat stress af en toe, maar ik vind het alleen maar leuk om zo veel dingen onder handen te hebben. En bovendien betekent het dat ik een heeeleboel te vertellen heb na drie weken ;)

Zoals ik in mijn vorige blog vertelde, stond er een dagje coasteering op het programma voor de nieuwe studenten binnen mijn ‘school’. De timing was perfect, want het was echt heerlijk weer. Gewoon normaal herfstweer met een zonnetje, maar dat is voor de Britten al genoeg om alle surfborden en wetsuits tevoorschijn te halen. Het was dus ook super druk dus op het strand. Gelukkig hadden wij niks op het strand te zoeken, want mijn groep ging klimmen en duiken langs de kliffen! Aan het einde zwommen we zelfs een grottenstelsel in tussen de kliffen, waar je op een gegeven moment gewoon niks meer zag in het donker. En dan wordt je maar een beetje heen en weer geklotst door het zeewater en moet je maar zien dat je nergens tegen aan zwemt ofzo. Echt een van de gaafste dingen die ik ooit gedaan heb geloof ik..

Het weekend daarna was het weer rustiger na twee weken introductie. Tijd om m’n was te doen, kaartjes te versturen, normaal voedsel te kopen etc. Wat meer tijd om thuis te zijn kon dit weekend geen kwaad, want die maandag daarna begonnen dan ein-de-lijk. En het begon lekker, want ik miste meteen een van m’n eerste colleges. Snapte even mijn timetable niet.. Dat zou in Wageningen niet zo’n probleem zijn, maar hier stresste ik ‘m wel een beetje. Ik vind m’n vakken namelijk knap lastig hier en een college missen betekent voor mij best nogal wat achterstand (die ik sowieso al heb op dit gebied vergeleken met mijn tweede- en derdejaars medestudenten). Vooral Marine Microbiologie is geloof ik net even boven mijn niveau, omdat ik daar niet op voorbereid ben met mijn opleiding in Wageningen. In mijn rooster staan maar een paar college-uurtjes, maar de eerste dagen heb ik me tussendoor prima ‘vermaakt’ in de bieb met het lezen van literatuur en het puzzelen met computerprogramma’s . Is toch even wennen om zo veel zelf te moeten doen, maar gelukkig zijn mijn studiegenootjes en de docenten super behulpzaam. Bovendien volgt iedereen hier ook heel braaf alles wat er op het schema staat, omdat aanwezigheid iedere les gecheckt wordt. Dit is nodig om te zien of internationale studenten (vooral met een visa) ook echt naar Engeland zijn gekomen om te studeren, in plaats van om te werken of een gekke aanslag plannen ofzo. Nou studeren zal ik hoor, no worries.

Zelfs nu de introductieweken voorbij zijn, liep het staartje ervan nog even door. Onder andere in de vorm van de heersende Fresher’s Flu (het is echt heel erg hier, iedereen – inclusief ik – loopt de longen uit z’n lijf te hoesten), maar vooral in de vorm van drukte rondom de sportclubs en societies. Iedereen vind een beetje zijn plekje en wordt lid van een of meerdere societies, die ook de afgelopen weken nog allemaal kennismakingsactiviteiten organiseerden. Zoals ik vertelde, wilde ik sowieso weer gaan schermen, dus ben ik lid geworden van Plymouth University Fencing Club. En het allerleukste: ze hebben me gevraagd voor het universiteitsteam! En ohja, of ik dan ook meteen teamcaptain wilde zijn, want de huidige teamcaptain was te druk als voorzitster. De komende maanden heb ik dus af en toe een toernooi in de ‘League 1’ competitie onder de universiteiten uit de zuid-west regio en organiseer ik onze teamactiviteiten en - trainingen. Afgelopen woensdag hadden we onze eerste wedstrijd tegen een team uit Bristol en we wonnen kei- en keihard! Supergaaf! (Voor de schermers: de wedstrijdformule zit heel vreemd in elkaar en ik moest alle drie de wapens schermen. Dus ook sabel voor het eerst in m’n leven.. Éen grote grap, maar we wonnen ook het sabel-deel van de wedstrijd haha!) Volgende week woensdag hebben we weer een wedstrijd, maar ditmaals in Bristol zelf tegen hun eerste team, onze grootste concurrent. Ik ben die woensdag ook jarig, dus winst op Bristol 1 zou wel een heel leuk cadeautje zijn :)

Naast het de schermclub, was ik natuurlijk al lid van ESN (als bestuur) en heb ik met de andere bestuursleden een boel dingen moeten regelen voor het opstarten van de society dit het jaar. De eerste social was gelukkig een groot succes en we zijn nu hard bezig met het promoten van een nationale ESN trip naar Edinburgh met alle andere ESN secties in de UK. We werken zelfs aan een nieuw logo en een promotievideo om ESN Plymouth zichtbaarder te maken voor nieuwe studenten. Zo leuk om mee te mogen werken aan de lange termijn ontwikkeling van de society! In de tijd die over heb naast ESN, het schermen en mijn colleges, ben ik vooral thuis aan het studeren, bijkletsen in de keuken met mijn huisgenootjes, uit met vrienden, rondjes hardlopen en verder de stad verkennen. Zo ben ik afgelopen zondag met een paar van mijn internationale vrienden en een studiegenoot naar Dartmoor National Park geweest. We zijn een heel stuk de heuvels op gelopen, waar alleen nog maar struiken, schapen en losse rotsen waren. En in de verte zag je dan de oceaan waar de zon over een paar uurtjes zou ondergaan.. Zo mooi! Aan het einde van de dag misten we de bus (net zoals die ochtend overigens), dus haalden we maar Fish and Chips, want dat is het enige waar je dan behoefte aan hebt eigenlijk: een mega stuk gefrituurd kabeljauw met zelfgemaakte friet waar ze zout en azijn overheen doen. Stinkt lekker in de bus ook (toen we die een uur later wel gehaald hadden). Verder hebben we in de vriendengroep met internationals bedacht dat we iedere vrijdag Foreigner’s Friday doen. Vorige week vrijdag was het dus de beurt aan mij en Christian om pannenkoeken te bakken en te kingsen tot iedereen Guus Meeuwis en Bløf ging waarderen. Gisteren was het ‘German night’, georganiseerd door Luisa en haar Duitse vriendin die op bezoek was en volgende week vrijdag mag Patrick uit de VS helemaal los met amerikaanse fastfood en beerpong ofzo. Ergens staan er ook nog een ‘Turkish night’ en een ‘English night’ op de planning geloof ik. En het leuke is dat er steeds meer mensen mee willen doen, dus er komen vast nog een heleboel andere landen voorbij. Ik vind het nu al zo jammer dat ik hier maar een semester ben..

Ik weet wel nog dat toen ik mijn eerste hardlooprondje hier deed, het straatbeeld een beetje teleurstellend was. Plymouth is nou eenmaal geen pareltje en een stuk saaier dan ze op de plaatjes laten zien. Toch ben ik inmiddels een beetje verliefd op deze Engelse havenstad. Naast de mooie plekjes die Plymouth kent als je goed zoekt, wonen hier nu ook mijn vrienden en doe ik alles wat ik leuk vind. Na een maand en drie dagen weet ik niet of het al veel langer of juist veel korter voelt dan dat, maar ik kan inmiddels wel zeggen dat dit als mijn thuis aan de andere kant van het kanaal voelt. Ik ben zelfs al gewend aan de heuvels tijdens mijn hardlooprondjes :)

Veel liefs!

Thyrza